Red Alert 2 (Rode dreiging 2)

Command and Conquer: Red Alert 2 is een waardig vervolg op een niet minder waardige voorouder. Red Alert was de voorloper van die verbazingwekkende real-time strategierichting, die ik zelf Tactical Slash noem. Onder de buitenste schil van bovenaf en de bekende 'goddelijke' muis hebben we een spel dat niet onderdoet voor de opwinding van een onstuimig arcadespel, en door het aantal klikken per seconde in realtime - alle records van de onvergetelijke te verslaan Diablo. De hele serie C & C is, naast de orkaan-gameplay, ook doordrenkt van liters sappig en giftig cynisme, wat vooral “goed” is in Red Alert.

Het tweede deel was overwoekerd met nog meer overdreven propagandaslogans van beide kanten (denk eraan, de serie vertelt over het einde van de Koude Oorlog, en helemaal niet op een vreedzame manier), de inspirerende stemmen van instructeurs en commando's, evenals meer dan een dozijn extra middelen voor massavernietiging voor uw sadistische troost. Hier is een korte lijst: een Iraakse soldaat-desolator die sappige groene biomassa van vijanden kookt, een Alliantie-cronolegioner die in staat is elk object uit het lot en de tijdsband te wissen, een Libische vrachtwagen uitgerust met een krachtige explosieve lading met een capsule die radioactief afval bevat. .. Over het algemeen zal er veel plezier zijn.

Ondanks het arcade-karakter van de actie moet je toch nadenken, en heb je daar vaak lang de tijd voor. De partijen verschillen radicaal van elkaar, en als de Russen de druk van mankracht en uitrusting kunnen verdragen, moet het Bondgenootschap voorzichtig zijn vanwege de kwetsbaarheid van hun tanks. Aan de andere kant beschikken de Russen eenvoudigweg niet over zulke technische capaciteiten als enig ander Bondgenootschapsland, waaronder mondiale inlichtingen, technische spionage, enzovoort. Het principe van "steen, schaar, papier" in zijn pure vorm en lijkt soms op een vereenvoudigde versie van het grote en krachtige StarCraft...