The Elder Scrolls 2: Daggerfall

The Elder Scrolls 2: Daggerfall is de first-person actie-RPG met een enigszins aangepast concept. Sommigen beschouwen dit spel als de beste RPG aller tijden, anderen hebben het integendeel na enkele uren spelen in woede gewist. Een onderscheidend kenmerk van het spel was ook een groot aantal tekortkomingen, waarvoor de mensen het spel zelfs Buggerfall noemden. Maar het spelen ervan is zeker de moeite waard.

Het is in ieder geval de schok van het eerste uur waard. Tekengeneratie, die wordt uitgevoerd via een enquêtemethode (er wordt een bepaald aantal vragen gesteld met verschillende antwoordopties waarmee de tekenklasse en kenmerken worden bepaald) of handmatig. Bovendien kun je je hele klas samenstellen door te kiezen uit een groot aantal vaardigheden, voor- en nadelen. Waarom, vraag je, kiezen voor zwakke punten? Het punt is dat er een zekere tegenwicht bestaat voor complexiteit. Hoe hoger het is, hoe krachtiger monsters je tegenkomt. Dus waar een held die niet kiest voor dure immuniteit voor magie alleen ratten tegenkomt, loopt een held met een hogere moeilijkheidsgraad het risico in botsing te komen met orcs.

Verrassende benadering van het gevechtssysteem. Door de rechtermuisknop ingedrukt te houden, bestuur je hem en kies je een van de acht soorten slagen.

De kenmerken van het wapen hangen grotendeels af van de materialen waaruit het is gemaakt. Het is vermeldenswaard dat veel monsters eenvoudigweg niet door sommige materialen kunnen worden beschadigd. Als je bepaalde magische hoogten bereikt, kun je wapens ook bepaalde magische vaardigheden geven.

De eerste kerker lijkt je misschien enorm. Maar dit is niet zo. Als je eruit bent gekomen, zul je begrijpen dat deze kerker, vergeleken met de omvang van de wereld, simpelweg te verwaarlozen is. En de wereld van Daggerfall is ongelooflijk groot. Er zijn veel provincies en elke provincie heeft een ongelooflijk aantal steden. Maar geen dorpen met drie hutten, zoals je waarschijnlijk al in veel RPG's hebt gezien, maar echte dorpen en steden, met veel huizen, winkels, gilden, tempels, banken, tavernes en gewoon de meest gewone gebouwen, waarvan het aantal in slechts één stad gaat heel vaak voor honderd door. Grotere steden zijn ommuurd en hebben poorten die 's nachts sluiten. Maar je kunt over de muur vliegen als je een soortgelijke spreuk in je boek hebt staan.

De echte inwoners dwalen door de stad, die elk (!) een unieke naam hebben. Elk van hen kan worden gevraagd naar de locatie van bepaalde gebouwen of beroemde persoonlijkheden in deze stad.

Tijdens je reis zul je zeker lid worden van een van de vele gilden. Elke gilde vereist een bepaald minimum van bepaalde kenmerken om te kunnen deelnemen. In de Mages Guild heb je bijvoorbeeld kennis nodig in een van de magische scholen. Voor carrièregroei in het gilde, wat nieuwe kansen voor je zal openen, heb je twee dingen nodig: verhoog de minimale kenmerken en je status in het gilde.

Eerst iets over de kenmerken, en meer specifiek over het verhogen van niveaus. Je zult in Daggerfall niet zo'n bekende Level Up-knop vinden als een AD&D-systeem. In plaats daarvan wordt je aan het begin van het spel gevraagd om de vaardigheden van je personage in drie groepen te verdelen. Om het niveau te verhogen is het nodig dat alle vaardigheden van de hoofdgroep en een aantal vaardigheden van de secundaire groepen een bepaalde waarde bereiken.

Statusgroei wordt uitgevoerd door het voltooien van taken in het gilde. Taken komen meestal neer op het reizen naar een bepaalde kerker en daar iemand vermoorden, of het vinden van een bepaald object. Deze kerkers zijn hetgene dat de meeste mensen van dit spel heeft afgeschrikt. De meeste kerkers (behalve de plot-kerkers) worden onafhankelijk gegenereerd. Maar hun omvang en complexiteit tart eenvoudigweg elke beschrijving. De situatie wordt verergerd door talloze bugs en een mislukt ontwerp. Laten we zeggen dat de uitgang van de kerker aanvankelijk wordt gemarkeerd door een onopvallende textuur die een deur voorstelt.

Maar zoals ik in het begin al zei, het spelen van dit spel is zeker de moeite waard. Zeker in het licht van het vervolg.